Contactgegevens
Mobiel: 06-22364757
Email: hoornroosje1993@gmail.com
Op zoek naar een natuurhoorn speler? Bel Isabelle Roelofs 0622364757.
Isabelle deed de bachelor hoorn en docent muziek aan Codarts University for the Arts. Ze studeerde bij Bob Stoel en Martin van de Merwe.
Ze vervolgende haar studie met de master hoorn bij Rik Vercruysse,
tevens deed zij lessen natuurhoorn bij Jeroen Billiet.
Isabelle studeerde met onderscheiding af aan het koninklijk conservatorium van Antwerpen.
In juni 2024 is Isabelle afgestudeerd als Master Natuurhoorn Oude Muziek aan het koninklijk conservatorium
van Den Haag, bij Teunis van der Zwart.
Momenteel volgt Isabelle af en toe lessen bij Anneke Scott.
Opname "GOLVEN EN LUCHT" juni 2024, gespeeld op een pistonhoorn, een historisch instrument gebouwd tussen 1850 en 1890, het nummer is gecomponeerd door Ilio Volante, een italiaanse componist:
Isabelle speelde verschillende keren solo op de natuurhoorn.
Zo won zij eind 2023 een auditie om drie keer solo te mogen spelen in een samenwerking tussen het orkest van de 18e eeuw en KonCon.
Hier speelde zij Auf dem Strom van Schubert, dat speciaal door Jakob Lehmann gearrangeerd was voor dit orkest.
Ook was Isabelle onder andere als soliste te horen tijdens het concert van projectkoor Carrajilo, Santenkraam en een speciaal concert voor natuurhoorn en fortepiano.
Wilt u ook een natuurhoorn solo op uw uitvoering of een mooie natuurhoornsolo met ondersteuning van uw orkest, neem dan contact op met Isabelle.
Schubert, optreden met het orkest van de 18e eeuw (start bij 10:00)
Hier staat de link naar de eerste Spotify opname op piston- en natuurhoorn, de pistonhoorn is gebouwd tussen 1850 en 1890: 
Een uitvoering in Amare den Haag met Mako Kodama
Een professionele natuurhoorniste bij uw uitvoering? Bel Isabelle Roelofs!
De geschiedenis van de hoorn begon in de oudheid. De eerste hoorns waren de hoorns van dieren, waar de hoorn zijn naam aan te danken heeft.
Waarschijnlijk heeft men per toeval ontdekt dat hier geluid uit kon komen toen zij het uiteinden verwijderden en erop bliezen.
Het geluid op een hoorn ontstaat doordat de lippen gaan trillen tijdens het blazen. Oude hoorns werden gebruikt signalen door te geven.
Sommige hoorns waren uitgerust met vingergaten. Op andere hoorns konden slechts een beperkt aantal tonen worden gespeeld. Door de spanning van de lippen te veranderen, verandert de toonhoogte van de hoorn. Als de lippen strakker op elkaar staan, is de frequentie van de trilling hoger, resulterend in een hogere toonhoogte. Hetzelfde geldt voor lage tonen. Op deze manier was het mogelijk om de natuurtonen te spelen.
Later ontstonden hoorns van metaal, zoals jachthoorns en posthoorns. In de middeleeuwen werden hoorns bijna uitsluitend gebruikt voor signalen, jacht en militaire activiteiten. De hoorns werden in deze periode dus nog niet voor muziek gebruikt.
Toen men ontdekte hoe ze het metaal konden buigen, werden de hoorns langer doordat ze werden opgerold.
Tijdens de Barokperiode werden de jachthoorns opgenomen in het orkest. Er werden hoorns van verschillende groottes werden gemaakt, zodat de tonen die ze konden spelen overeenkwamen met de toonsoort van het stuk.
Vervolgens ontstond de natuurhoorn.
De hoornist had niet langer verschillende hoorns nodig om in de juiste toonsoort te spelen, hier waren verschillende stembeugels voor in verschillende maten, zodat er voor elke toonsoort een overeenkomstige boog is. Dit bepaalt de grondtoon van het instrument.
Hoe groter de stembeugel, hoe langer het instrument, resulterend in een lagere grondtoon.
Dankzij de 'stop techniek' (het maken van verschillende tonen door verschillende handposities in de beker van de hoorn te gebruiken) konden alle tonen op de natuurhoorn worden gespeeld. Er was echter een verschil in geluid merkbaar tussen de open en gesloten tonen.
Toen de natuurhoorn niet zo praktisch bleek te zijn als aanvankelijk gedacht, begonnen bouwers van muziekinstrumenten andere mogelijkheden te bedenken.
Het ventiel werd uitgevonden in 1815 door de Duitse hoornist Heinrich David Stölzel, die het later in 1818 samen met de Duitse hoornspeler en instrumentenbouwer Friedrich Blühmel patenteerde.
Door op een ventiel te drukken, wordt een extra buislengte aan het instrument toegevoegd. Het instrument wordt iets langer en daardoor dus lager.
Het eerste ventiel verlaagt de toonhoogte met een hele toon, het tweede ventiel met een halve toon en het derde ventiel met anderhalve toon.
Zo werd het mogelijk om alle chromatische tonen te spelen zonder dat de rechterhand hierbij nodig was. In de loop van de tijd zijn enkele kleine aanpassingen gedaan en uiteindelijk werd de hoorn wat het vandaag de dag is.
De hand is altijd in de beker gebleven, mede doordat de overgang van natuurhoorn naar ventielhoorn niet van de ene op de andere dag plaatsvond. Natuurhoornspelers waren gehecht aan hun vertrouwde hoorn met zijn verschillende klankkleuren waardoor er behoorlijk wat weerstand is geweest voordat de ventielen volledig geaccepteerd werden. In het begin werden de ventielen alleen gebruikt wanneer dit echt nodig was. De ventielen werden pas gebruikt als iets op natuurhoorn niet mogelijk was. Na de acceptatie van de ventielen, is de hand altijd in de beker gebleven. Dit is niet meer nodig om de toonhoogte te bepalen, maar het kan nog steeds worden gebruikt voor bepaalde effecten. Ook kan je de intonatie verbeteren door de hand meer te openen of te sluiten.
Isabelle heeft haar (natuur)hoorns gekocht bij Stefan Blonk en Rimsky Horns
Isabelle speelt op de volgende instrumenten:
